می دوزم دامن سکوت را به افق بی کسی...
آنجا که خط نگاه...
کم کم رفتنت را محو می کند...
ناگهان...
ساحل دلتنگی می آورد...
موج سنگین تنهایی را...
و مرغ دل سرگردان می شود...
مد درد..
نبض می آفریند...
�
وزش سردت...
گلبرگ های احساسم را پر پر...
و صدای مبهم انتظار...
گم می شود در زخم غم...
تاب تحمل نیست...
تیر شانه های خالی را...
از پژواک شکست دل...
و در آخر...
اشک ها برای شستن رویاها جاری می شوند...
نمی دانم...
چگونه سیب عشق...
در دامان تو افتاد...
8472 بازدید
5 بازدید امروز
1 بازدید دیروز
11 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian